Mentaliseren als ‘veilige basis’ voor emotionele verbinding

Tegenwoordig wordt er van uitgegaan dat het erg belangrijk is dat de omgeving en daarmee ook de begeleiding zich ‘goed genoeg’ afstemt op de basale emotionele behoeften van cliënten met een verstandelijke beperking en bijkomende GGZ-problemen. Hierbij is het nodig om zowel oog te hebben voor de kwetsbaarheid als voor de veerkracht van cliënten.

Dit stelt behandelaars en begeleiders voor een ingewikkelde opdracht. Handelingsverlegenheid en burn-out dreigen dan. Begeleiders kunnen (probleem)gedrag steeds beter diagnostisch plaatsen, bijvoorbeeld in een ontwikkelingsdynamisch kader. Maar ze hebben een probleem met de grote kloof die gaapt tussen de inschatting van de (emotionele) ontwikkeling van een cliënt en de vertaalslag naar het handelen van de begeleider.

In de praktijk en uit leertrajecten blijkt dat begeleiders hierbij best gecoacht worden op een manier waarbij de thema’s stress- en emotieregulatie en mentalisatie centraal staan. Gedragsdeskundigen, teamcoaches en managers kunnen hun teams dan ook ondersteunen door ze op deze manier te coachen.