Polyvagaaltheorie in de spreekkamer
Neurowetenschapper Stephen Porges beschrijft in zijn Polyvagaaltheorie de gelaagdheid van het autonome zenuwstelsel en hoe dit in de loop van de evolutie is ontwikkeld. Dit onbewuste deel van ons zenuwstelsel stelt ons, samen met het centrale zenuwstelsel, in staat om ons te verdedigen of terug te trekken bij gevaar of bij veiligheid te verbinden met anderen. Deb Dana, klinisch maatschappelijk werker, heeft hierop een therapeutisch model ontworpen waardoor de theorie toepasbaar is voor therapeutische doeleinden. Met deze informatie krijgen cliënten inzicht in de samenhang van hun emoties, gedrag en fysieke ervaringen. Zij kunnen zichzelf leren herreguleren na een ontregelende ervaring. Ervaring wijst uit dat hierdoor therapie effectiever verloopt
Prijzen
Datum en locatie
Beroepen
Doelen
Inhoud
- We bespreken de essentie van de Polyvagaaltheorie vanuit het perspectief van de neurobiologie.
- We besteden aandacht aan basisconcepten zoals co-regulatie, autonome hiërarchie en neuroceptie.
- Je leert met behulp van praktische oefeningen de kenmerken van de 3 lagen van het autonome zenuwstelsel te herkennen en in kaart te brengen, zowel bij zichzelf als ook bij anderen. Hierdoor ontstaat inzicht hoe autonome reacties de basis zijn van ons gedrag, overtuigingen, emoties en fysieke reacties.
- Deelnemers kunnen zo hun eigen ontregelende triggers en die van anderen gaan herkennen en leren deze om te buigen naar een staat van veiligheid.
- Daarnaast worden de verschillende reactiepatronen die voortkomen uit het autonome zenuwstelsel en de rol van het centraal zenuwstelsel besproken.
- Tot slot besteden we aandacht aan interventies gericht op het kalmeren van het autonome zenuwstelsel.
RINO Amsterdam