Lichamelijke aansturing van emotionele ontregeling

Angst, depressie, agressie het zijn allemaal emotionele ontregelingen waar we binnen de GGZ veelvuldig mee van doen hebben. Soms wisselen cliënten heel snel, soms zitten ze langdurig in een specifieke staat van ontregeling.

Het functioneren van het autonome zenuwstelsel geeft hiervoor een helder verklaringsmodel. Dit deel van ons zenuwstelsel werkt buiten ons bewustzijn om en reageert op signalen van veiligheid en gevaar. Daarbij kan het geen onderscheid maken tussen signalen van gevaar die vanuit ons eigen lichaam (een wond of infectie) komen of signalen vanuit de interactie met een ander of vanuit onze omgeving; de reactiepatronen zijn gelijk. Als er te lang of teveel dreiging is geweest, lukt het niet meer goed om de signalen van veiligheid waar te nemen en ervan te profiteren.

Een beter begrip van hoe het autonome zenuwstelsel functioneert en welke effecten het op ons heeft, geeft handvatten voor regulatie. Hierin geeft de polyvagaaltheorie van S. Porges ons een verklaringmodel voor emotionele, cognitieve en lichamelijke ontregeling.

Dag 1

• Kennismaking met het autonome zenuwstelsel en de Polyvagaaltheorie
• Waarnemen met zintuigen, interoceptief en neuroceptief

Dag 2

• Neuroanatomie van het Social Engagement System
• Gehechtheid nader bekeken vanuit de polyvagaaltheorie
• Scheiding lichaam en geest bestaat niet

Dag 3

• Vroeg kinderlijk trauma en somatische consequenties
• Beinvloeden van het autonome zenuwstelsel
• Integratie van het geleerde in de eigen dagelijkse praktijk