De grenzen verleggen van verlies en rouw

Een verlies kan pijnlijk, hartverscheurend en vol lijden zijn. Hoe voortijdig, oneerlijk of destructief verliezen ook lijken, ze zijn een onvermijdelijk onderdeel van het leven. Op dit congres verbinden we verlies met zingeving, met de manier waarop we leven en nadenken over wat er echt toe doet en wat de betekenis is van wat we ervaren. We ontdekken hoe een andere omgang met verlies tot een groter existentieel bewustzijn kan leiden.

Waar verlies is, is rouw. Rouw is niet beperkt tot een overlijden. Ook daar gaan we op in tijdens het congres. Niet alle verliezen hebben immers te maken met de dood. De ervaring van verlies en onze reactie hierop gaat over onze verbindingen met de wereld, alles wat belangrijk voor ons is, onze liefde voor veel verschillende aspecten van het leven. Verlies kan gaan over de banden met onze dierbaren, en verlies en rouw zijn vaak verbonden met liefdesrelaties. Een leven vol liefde is altijd ook een leven met verlies en rouw, want alles waar we om geven en wat belangrijk voor ons is, eindigt in verlies. Als we een dierbare hebben verloren, houden we niet op van deze mens te houden, en daarom kan men zelfs zeggen dat deze liefde onderhevig is aan voortdurend verlies. Dit bracht de bekende rouwonderzoeker Colin Murray Parkes ertoe te zeggen dat rouw altijd een vorm van liefde is en de prijs die we voor liefde betalen.

Er bestaan veel theorieën over verlies en rouw. Op dit congres gaan we, onder voorzitterschap van dr. Carlo Leget, in op een nieuw omvattend model dat bestaande benaderingen integreert: Het integratieve procesmodel (IPM). Rouw wordt hierin gezien als een fundamentele existentiële ervaring met een potentieel dat ons begrip van ons leven kan veranderen.