Landelijk Symposium Palliatieve Zorg

13.30 – 14.15 uur Marike de Meij (huisarts) – Advance Care Planning (ACP).

Patiënten en hun naasten die te maken krijgen met een ongeneeslijke ziekte, komen vaak van het ene op het andere moment terecht in een emotionele achtbaan van diagnostiek, behandelingen, angst en hoop. Vaak zullen ze dan ook al te horen krijgen dat ze niet meer beter zullen worden, een ongekend life event. Binnen deze zoektocht naar houvast over de toekomst, spelen zorgverleners een cruciale rol. In deze voordracht zal Marike de Meij vertellen over pro-actieve zorgplanning/ advance care planning vanuit haar positie als huisarts die in de tweedelijn werkt. Wie kan het beste de regie nemen tijdens deze fase? Hoe kunnen we de overdracht en communicatie stroomlijnen? Wat zijn de valkuilen? En hoe voer je zo goed mogelijk een gesprek over wensen en behoeften van de patiënt enerzijds en de grenzen van de geneeskunde anderzijds.

Marike de Meij is huisarts en werkt als palliatief arts in het OLVG in Amsterdam.

14.15 – 15.00 uur Mustafa Bulut (geestelijk verzorger) – Interculturele palliatieve zorg

Mustafa Bulut, geestelijk verzorger en werkzaam in een ziekenhuis vertelt op heel pakkende en informatieve wijze hoe mensen met een islamitische achtergrond omgaan met een niet te genezen ziekte. Mustafa besteedt heel kort aandacht aan theoretische modellen en geeft heel veel praktische voorbeelden: niet vertellen of wel vertellen, wel of niet doorgaan met behandelen? 

Moet je als zorgprofessional iets doen waar je eigenlijk niet achterstaat en omgekeerd: moet de patiënt en zijn familie maar klakkeloos accepteren wat jij als westerse zorgprofessional normaal vindt? Op al deze vragen geeft Mustafa een eerlijk antwoord.

Mustafa Bulut is geestelijk verzorger in het Elisabeth Tweesteden Ziekenhuis in Tilburg en docent bij OBIZ (Opleidingsbureau Interculturele Zorg)

15.15 – 15.45 Sander de Hosson (longarts) – Zorg in de Stervensfase

Goede zorg in de stervensfase behelst niet alleen medicamenteuze interventies (zoals morfine of palliatieve sedatie), maar zeker ook niet-medicamenteuze mogelijkheden. Longarts Sander de Hosson betoogt dat het ‘er zijn’ daarvan de allerbelangrijkste is. In deze presentatie zal hij een overzicht brengen van al deze mogelijkheden en onmogelijkheden van zorgverleners, naasten en maatschappij met als doel om de beste kwaliteit van sterven te bewerkstelligen.

Sander de Hosson is longarts in het Wilhelminaziekenhuis Assen en auteur van vele columns over palliatieve zorg die gebundeld zijn in de bestseller ‘Slotcouplet’. In het najaar verschijnt het nieuwe boek ‘Leven toevoegen aan de dagen’, over de beste kwaliteit van leven en sterven voor patiënten met een ongeneeslijke ziekte dat hij samen met journalist Els Quaegebeur schrijft.

15.45 – 16.30 Manu Keirse (hoogleraar rouwverwerking) – Helpen bij verlies en verdriet 

Chronische rouw, rouwen om een kind met een beperking of chronisch rouwen om een verlies van een geliefde of kind. Het gaat nooit over, want iedere mijlpaal die je kind niet haalt, haalt jou weer onderuit en dompelt je weer onder in rouw.

Raakt een mens het verdriet over een overleden dierbare ooit kwijt?

“Nee”, zegt Manu Keirse, maar dat hoeft ook niet. Ik spreek tegenwoordig over “verlies overleven” in plaats van “verwerken”, de term die vroeger gangbaar was. Je hoeft de dode niet los te laten. Jullie relatie beëindigt niet, ze verandert alleen van vorm. Wanneer je regelmatig herinneringen blijft ophalen, blijft diegene op een positieve manier leven in je hart.

Hoogleraar Rouw Manu Keirse gaat in dit webinar in op de omgang met verlies en verdriet. En op de rol die zorgverleners hebben in het proces dat mensen die een dergelijk verdriet ondergaan. 

Een voordracht vol pakkende verhalen, maar ook met gebrek aan antwoorden, omdat die er bij verlies vaak helemaal niet zijn. 

Manu Keirse is hoogleraar rouwverwerking aan de Katholieke Universiteit Leuven, veelgevraagd spreker en auteur van vele boeken over dit onderwerp. Een absolute mustsee voor zogverleners die te maken krijgen met verlies, maar eigenlijk voor iedereen.