E-Learning - Infuustherapie; perifeer infuus en PICC

Met een infuus wordt doorgaans bedoeld de toediening van een oplossing, vaak fysiologisch zout of glucose 5% of een mengsel van die twee, maar ook wel transfusiebloed of een suspensie van alleen bloedcellen of plasma. Dit gebeurt intraveneus (in een bloedvat) of subcutaan (onder de huid) via een canule. Dit proces noemt men infunderen.

De toediening kan plaatsvinden onder invloed van de zwaartekracht door middel van een druppelmechanisme, of door gebruik te maken van een infuuspomp. Ook veel soorten medicatie kunnen op deze wijze worden toegediend. Een infuus biedt de mogelijkheid om op een andere manier dan via het maag-darmkanaal vocht, medicatie, bloed, of voeding aan de cliënt toe te dienen. Dit kan om verschillende redenen nodig zijn:

• Medicijnen worden in het maag-darmkanaal afgebroken en daardoor onwerkzaam;
• Cliënten hebben een verstoorde werking van het maag-darmkanaal, hierdoor kunnen medicijnen, vocht of voeding niet of niet goed verwerkt worden;
• Cliënten hebben een ernstig slikprobleem of een verminderd bewustzijn;
• De noodzaak tot een acute toediening via de bloedbaan, bijvoorbeeld bij risico op een allergische reactie.
• Wanneer thuisinfusie voorgeschreven wordt, vindt de eerste medicatiegift meestal in het ziekenhuis plaats. Reacties van de cliënt op de medicatie worden direct geobserveerd en de benodigde voorwaarden daarop adequaat te handelen zijn aanwezig.

In deze module komen verschillende handelingen rondom infusie aan bod. Het inbrengen van een perifere canule voor infuus is voorbehouden en de andere handelingen zijn risicovol.