Euregionaal Congresburo / Centrum voor Educatie en Supervisie

Bij emotie-eten wordt voedsel gebruikt om met negatieve emoties zoals stress, verdriet, eenzaamheid of verveling om te gaan.

De masterclass biedt handvatten om cliënten te helpen hun emoties te herkennen en hier gezond mee om te gaan, onder andere door ademhalingsoefeningen, meditatie en bewustzijnstechnieken. Hulpverleners leren ook hoe ze een veilige omgeving kunnen creëren waarin cliënten steun vinden bij elkaar, wat cruciaal is voor acceptatie en gedragsverandering.

Het verlies van een kind is een van de meest ingrijpende gebeurtenissen die een gezin kan overkomen.

Ouders worden geconfronteerd met een diepe en allesomvattende rouw die hun hele wezen raakt. Hun wereld staat stil, is gevuld met intens verdriet en de natuurlijke orde van het leven raakt verstoort, waardoor het voor ouders vaak moeilijk is om de draad weer op te pakken. Voor broertjes en zusjes, ook wel brusjes genoemd, is de impact eveneens enorm. Zij verliezen niet alleen een broer of zus, maar zien ook hun ouders in rouw, wat hun gevoel van veiligheid en stabiliteit kan ondermijnen. Het hele gezin moet opnieuw leren leven met het verlies, waarbij ieder gezinslid zijn eigen rouwproces doormaakt. Het is essentieel dat ouders en brusjes elkaar blijven steunen en communiceren, hoe moeilijk dat ook kan zijn. Professionele begeleiding kan hierbij helpen, zodat ze gezamenlijk een manier vinden om te leven met het verlies en langzaam weer richting kunnen geven aan hun leven. In dit webinar spreken drie bekende experts uit wetenschao en praktijk over het begeleiden van ouders en brusjes na het overlijden van een kind.

Tijdens deze ééndaagse training staat kennis en vaardigheid over de behandeling en begeleiding van kinderen met ADHD, Oppositional Defiant Disorder (ODD) en/of Conduct Disorder (CD) centraal. Op een interactieve wijze wordt uitleg gegeven over de oorzaak, kenmerken en aanpak van kinderen en jeugdigen met AD(H)D / AD(H)D kenmerken. Er gaat aandacht uit naar de normale breinontwikkeling en specifiek de executieve functies in relatie tot “brein en gedrag”. Daarna wordt de brug geslagen naar effectief bewezen benaderingen en hoe deze uitgevoerd kunnen worden zowel in het onderwijs als in de hulpverlening. Daarnaast wordt er aandacht besteed aan veel voorkomende comorbide problemen, zoals oppositioneel gedrag / gedragsstoornissen en angst en somberheid. Ook hier staat herkenning, oorzaak maar vooral aanpak in de dagelijkse praktijk centraal. Hierbij kunnen uiteraard linken gelegd worden naar andere problematieken, zoals autisme spectrum problemen of hechtingsproblemen waarbij ADHD kenmerken veelvuldig voorkomen maar een gedifferentieerde aanpak nodig is.

Wie werkt met mensen met autisme, weet dat geen twee van deze mensen hetzelfde zijn. Hun denken is voor degenen die geen autisme hebben vaak wonderlijk en moeilijk te begrijpen. De driedaagse cursus autismebegeleiding is dan ook gericht op het begrijpen van autismespectrum stoornissen en het gedrag dat daaruit voortkomt. Deze inzichten vormen vervolgens de basis om een aantal interventies en communicatietechnieken te leren die je in kunt zetten met mensen met autisme. De cursus autismebegeleiding bestaat uit drie bijeenkomsten en circa tien uur e-learning. Hierin leer je voldoende om mensen met autisme in de praktijk te helpen het maximale uit zichzelf te halen.

Elke cliënt of leerling heeft een thuisfront in de vorm van familieleden of ouders die in de regel het allerbeste voorhebben met hem of haar. Deze betrokkenheid maakt echter ook vaak dat het werken met de cliënt of leerling zélf één ding is, maar het omgaan met diens ouders of andere naasten vaak een minstens even moeilijke kwestie is. Niet zelden wordt er in het onderwijs, de zorg en de welzijnssector vanalles verzucht over ouders en familieleden die ruzie maken met hulpverleners, klagen, controleren, eisen, dreigen, tegenwerken en wat al niet meer. In deze eendaagse praktijkgerichte training worden de meest toonaangevende systeemtheorieën welke hulpverleners en leerkrachten kunnen gebruiken om dysfunctionele communicatie met zogenaamde ‘lastige ouders’ te doorbreken en vlot te trekken.

Werken met complexe gezinsproblematiek is niet eenvoudig. De mate waarin gezinnen behoefte hebben aan ondersteuning varieert. Hun behoeften zijn namelijk afhankelijk van hun verstandelijk functioneren, hun sociaal aanpassingsvermogen, de leefomgeving en bijkomende problematiek zoals schulden, verslaving of psychiatrische problematiek. Wanneer het professionals niet lukt om een vertrouwensvolle werkrelatie op te bouwen, dan blijft ontwikkeling uit en zijn confrontaties vaak onvermijdelijk. Het begeleiden van complexe gezinnen vraagt dan ook een grote mate van (zelf)kennis en specifieke vaardigheden. Maar HOE doe je dat? In deze training ligt de focus op kennis-, houdings- en vaardigheidsaspecten die nodig zijn in de begeleiding van complexe gezinsproblemen. De theoriëen en interventies die deel uitmaken van deze training zijn wetenschappelijk onderzocht en worden gekoppeld aan concrete praktijksituaties. Cursisten ontvangen een reader als naslagwerk.

Complexe scheidingszaken leiden bij de professionals nogal eens tot handelingsverlegenheid en frustratie. Hoe blijf je als professional uit de strijd? Hoe kun je het belang van het kind centraal houden als de beide ouders alleen maar vechten? Wat staat er nu eigenlijk precies in de wet en hoe kun je daar in de gesprekken met de ouders gebruik van maken? Deze en andere vragen komen aan bod in deze praktijkgerichte training. Deze driedaagse scholing wordt gegeven door een docent die jarenlang ervaren heeft en weet hoe moeilijk het is om met complexe scheidingsproblematiek om te gaan. Zij (her)kent de handelingsverlegenheid en deelt haar kennis en schat aan ervaring met de cursisten, die veelal zoeken naar verdieping en houvast. Het programma biedt voldoende ruimte om eigen vragen / casuïstiek te behandelen en middels oefensituaties worden specifieke vaardigheden getraind met het oog op maximale praktische toepasbaarheid.

De omgang met kinderen en jongeren met hechtingsproblematiek of -stoornissen vraagt erg veel van opvoeders, hulpverleners en leerkrachten. Deze jongeren hebben in hun vroegste ontwikkeling geleerd dat relaties alles behalve sensitief, responsief en betrouwbaar zijn. Vanuit dit aangelegd fundament bekijken ze (nieuwe) relaties met extreme argwaan. Onbewust zorgt hun beschadigd basisvertrouwen voor een interactiestijl waardoor hun waarheid met grote regelmaat bevestigd wordt. Veel van deze jongeren laten ontremd gedrag zien, vaak in combinatie met zware gedragsoverschrijdingen. Anderen laten onvoorstelbaar geremd gedrag zien. Deze patronen spelen zich binnen familiesystemen soms generaties lang af. Het doorbreken van deze homeostatische interacties vraagt diepgaande inzichten, specifieke houdingsaspecten en vaardigheden van professionals. In de eendaagse cursus over hechtingsproblematiek wordt daar dan ook uitvoerig bij stilgestaan.

Jaarlijks verliezen ruim 6000 kinderen een van hun ouders. De meerderheid van deze kinderen verliezen hun vader en worden half-wees in de puberleeftijd. Momenteel wonen er in ons land in totaal ongeveer 34.000 halfwezen. Tegen de algemeen heersende overtuiging in, blijkt dat de meeste kinderen over de veerkracht beschikken om, met steun en hulp vanuit de eigen omgeving, het verlies van een ouder te kunnen integreren in hun leven. Een kleine minderheid ontwikkelt echter ernstige psychologische problemen waarbij specialistische professionele hulp noodzakelijk is. Vanuit dit gegeven is het voorstelbaar dat sommige kinderen te snel naar de professionele hulp (bijvoorbeelde de GGz) worden doorverwezen en minstens zo belangrijk dat er kinderen en jongeren zijn die niet de steun krijgen uit hun omgeving die ze eigenlijk nodig hebben. In deze training wordt gefocust op de meerderheid van de kinderen die (nog) geen specialistische hulp nodig hebben, met andere woorden kinderen die zogenaamde ‘normale rouwreacties’ vertonen en die o.a. met steun uit de omgeving leren omgaan met het verlies. Maar wat zijn eigenlijk normale rouwreacties? En hoe weet je of het wel goed met ze gaat? Juist omdat het zo belangrijk is om aan kinderen zelf te vragen hoe het met ze gaat, moet je met ze in gesprek gaan. Maar hoe doe je dat? En hoe praat je met ouders? En wanneer moet je ingrijpen en doorverwijzen? Professionals in de jeugdzorg, het onderwijs en de gezondheidszorg krijgen tijdens deze training voldoende handreikingen voor het herkennen van normale rouwreacties en het in gesprek gaan met kinderen en hun ouders/verzorgers.

In Nederland sterven jaarlijks ongeveer 1900 mensen door suïcide: jongeren, volwassenen, en ouderen. Als hulpverleners onderschrijven we de missie ‘dat niemand alleen, onbegrepen en onbehandeld sterft door suïcide’. Preventie en behandelen start dan ook met het onderkennen van suïcidale dreiging: thuis, op school, op het werk, in de spreek- en behandelkamer. Cursisten leren suïcidaliteit herkennen, er vrij over te praten, hoe door te vragen, hoe een veiligheidsplan te maken en wie je daarbij kunt inschakelen. Daarnaast is er ruimte om eigen casuïstiek op het gebied van suïcidepreventie in te brengen. Enerzijds onderscheiden we frustratie- oftewel emotionele agressie. Aan de andere kant kun je te maken krijgen met instrumentele agressie. Frustratieagressie is veelal re-actief, instrumentele agressie is pro-actief. Bij frustratie-agressie is er een hoge mate van arousal, er wordt gereageerd vanuit een frustratie. Door gebrek aan zelfcontrole kan het heftig worden en behoorlijk uit de hand lopen. Hoe verschillende soorten agressie tijdig te signaleren en hier adequaat mee om te gaan? Hoe conflictsituaties te beïnvloeden en escalaties te voorkomen? Hoe je werksituatie zo veilig mogelijk te maken? Dit zijn enkele vragen die aan bod komen tijdens deze praktijkgerichte training. Er worden concrete tools aangereikt die per meteen kunnen worden ingezet in de eigen beroepspraktijk. Veertien dagen voorafgaand aan de training kunnen de deelnemers via e-een enquête eigen vragen, knelpunten en casuïstiek onder de aandacht brengen.