Specialistische cursus: Narratieve therapie

Mensen vertellen verhalen over zichzelf, elkaar, hun leven, het leven, over hoe het hoort te zijn en hoe het zou kunnen zijn. Mensen die therapeuten om hulp vragen, vertellen verhalen over zichzelf en hun leven, waarin zij weinig regie ervaren, waarmee zij onvoldoende uitdrukking kunnen geven aan eigen levenservaringen. De narratieve therapie is in haar ontwikkeling geïnspireerd door postmodernistische, sociaal constructionistische en poststructuralisme ideeën. Vanuit deze perspectieven worden deze verhalen als sociale constructen gezien en niet als representaties van een onderliggende werkelijkheid. ‘Wij zien de wereld niet zoals deze is, maar zoals wij deze hebben leren zien’. De verhalen waarmee wij onze werkelijkheid ordenen zijn sociale constructen, die onder invloed van externe en geïntegreerde conversaties en onder invloed van tijdsgeest, cultuur en machtsfactoren ontstaan.

De narratieve therapeut biedt een context aan waarbinnen hulpvragers in conversaties met anderen (en geïnternaliseerde anderen) hun verhalen evalueren, hervertellen en reconstrueren, zodanig dat deze in overeenstemming raken met belangrijke waarden en conclusies uit levenservaringen. Voor de narratieve therapeut is het co-construeren van verhalen niet zozeer een manier om het leven te helpen begrijpen, maar veeleer een manier om het leven te helpen vormen, structuur te geven. De taal is daarbij het gereedschap. In de narratieve therapie zijn verscheidene interventies ontwikkeld die uitnodigen tot reflectie, betekenisgeving en de co-constructie van geprefereerde verhalen over het eigen leven, relaties en identiteit.