COPD

In de afgelopen decennia is het aantal mensen dat lijdt aan de chronische longaandoening ‘chronic obstructive pulmonary disease’ (COPD) sterk gestegen. Gebaseerd op gegevens van de huisartsenregistratie heeft momenteel ongeveer 2% van de Nederlandse populatie COPD. Vermoed wordt dat de prevalentie van COPD in de algemene bevolking vele malen hoger ligt als gevolg van onderpresentatie en onderdiagnostiek. Roken is verreweg de belangrijkste risicofactor voor het ontstaan van COPD. Steeds meer aandacht gaat uit naar de abnormale longontwikkeling op jonge leeftijd in relatie tot het ontstaan van COPD op latere leeftijd. COPD treft vooral mensen boven de 40 jaar en komt meer voor bij mannen dan bij vrouwen. De inhaalslag van vrouwen met roken heeft er echter toe geleid dat de afgelopen twintig jaar de prevalentie bij vrouwen sterk is gestegen.

COPD wordt gekenmerkt door een persisterende chronische luchtwegobstructie. Het is een langzaam progressieve aandoening met een forse impact op de kwaliteit van leven. COPD kent een hoge mortaliteit: in 2020 stond COPD in de top tien van doodsoorzaken van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO). De ernst van de luchtwegobstructie correleert slechts in beperkte mate met de klachten die patiënten ervaren. De variatie tussen de patiënten is dan ook groot, maar de ervaren ziektelast bepaalt de ernst van de ziekte. Het beleid bij COPD richt zich daarom op het terugdringen van ziektelast en het verbeteren van de prognose. Op de korte termijn is het doel terugdringen van de klachten om het inspanningsvermogen en de ziektegerelateerde kwaliteit van leven te verbeteren. Op de lange termijn is het doel risicofactoren te verminderen om zo versnelde achteruitgang van de longfunctie te voorkomen, evenals longaanvallen, invaliditeit, arbeidsongeschiktheid en mortaliteit te voorkomen of uit te stellen.