Workshop Hoogbegaafdheid en persoonlijkheid: screening en diagnostiek

In deze inleidende workshop wordt hoogbegaafdheid (HB) bij volwassenen in psychodiagnostiek en psychotherapie beschouwd als zijnde geen (DSM 5-)-stoornis, maar een aparte, eigensoortige en snelle, complexe vorm van informatie-verwerking. De wederzijdse invloed van persoonlijkheidstrekken en hoogbegaafdheid bij volwassenen is complex en interessant. De persoonlijkheidstrekken hebben gevolgen voor de hoogbegaafdheid én de hoogbegaafdheid beïnvloedt de ontwikkeling van de persoonlijkheid.

De hoogbegaafde persoon komt eerder in een uitzonderingspositie terecht en deze kan zijn zelfbeeld en beeld van de ander vaker negatief beïnvloeden. In de GGZ meldt de hoogbegaafde persoon zich frequent aan met klachten van angst, depressie, burnout, ADHD, etc. Dit leidt tot significant meer psychotherapie-vragen in de GGZ dan de gemiddelde populatie en vaker tot een misdiagnose.

Regelmatig komt een cliënt met de zelfdiagnose HB al dan niet terecht naar voren en de therapeut moet er wel een visie op hebben en de HB globaal kunnen screenen en in een diagnostisch en behandelplan opnemen.

Thema’s

• Screening van hoogbegaafdheid, voor- en nadelen van de tien kenmerken
• Vastgestelde hoogbegaafdheid bespreken met de cliënt als functieanalyse
• Misdiagnose en dubbeldiagnose bij hoogbegaafdheid, het gebruik van boek Webb voor differentiaal diagnostiek van symptoomstoornissen, bv. ADHD, ASS, GAS, etc.
•  Toepassing van het nieuwe dimensionele DSM-5*-model bij persoonlijkheidstrekken of persoonlijkheidsstoornissen voor persoonlijkheidsdisfunctioneren en pathologische trekken. Wanneer is narcisme of perfectionisme of autonomie, etc. bij hoogbegaafdheid pathologisch en wanneer gezond? Dat kun je bepalen met de ‘geestelijke gezondheidsmeetlat’ van DSM-5*.
• Integratie van diagnostiek in tien stappen bij hoogbegaafdheid en persoonlijkheid uitmondend in een HT of casusconceptualisatie.