Affectfobietherapie

De Affectfobietherapie (AFT) is een integratieve behandeling die steeds meer wordt toegepast in de ambulante en semi-ambulante GGZ. AFT valt onder de kortdurende psychodynamische psychotherapieën en is een evidence based behandeling voor patiënten met een depressieve- of angststoornis en voor patiënten met een vermijdende, afhankelijke of dwangmatige persoonlijkheidsstoornis. AFT wordt toegepast in de BGGZ en in de SGGZ.

In AFT zijn experiëntiële en cognitief gedragstherapeutische technieken geïntegreerd. De basis van AFT is het psychodynamisch model. McCullough, de ontwerper van AFT, vertaalde de tegenstelling tussen de gevoelens en daarmee geassocieerde angst in de gedragstherapeutische term affectfobie. In de psychoanalytische theorie aangeduid als een psychodynamisch conflict. De fobie is in dit geval geen angst voor iets buiten de persoon, zoals ruimtes, tunnels of spinnen, maar (onbewuste) angst voor verlangens en gevoelens in de persoon: een interne fobie.

AFT is gebaseerd op het idee dat veel vormen van psychopathologie geworteld zijn in een angst voor gevoelens. De vermijdende persoonlijkheidsstoornis kan bijvoorbeeld voortkomen uit een affectfobie of angst voor persoonlijk contact of voor intimiteit. AFT richt zich op de onderliggende oorzaak.

De methodiek van AFT wordt gekenmerkt door de hantering van de conflict- en personendriehoek van Malan. De klacht wordt gezien als een manifestatie van een intern conflict tussen een gevoel of verlangen en een remmende angst. Dit conflict brengt de afweer in stelling. Doel van AFT is de afgeweerde gevoelens weer toe te laten en deze te leren hanteren. Daarnaast is AFT erop gericht het vaak negatief gekleurde zelfbeeld en het beeld van de anderen te veranderen. Dit helpt de patiënt open te staan voor eigen gevoelens en die van anderen.